Naukowcy ujawnili geologiczną tajemnicę jednego z największych miedzianych pasów na świecie. Gigantyczne złogi miedzi w pasie Gangda na południu Tybetu powstały nie z powodu tradycyjnych procesów wulkanicznych, ale w wyniku zderzenia tektonicznego między płytami indyjskimi i azjatyckich.
Według naukowców z University of Western Australia, którzy opublikowali swoje wnioski w DailyGalaxy, odkrycie to może dramatycznie zmienić podejście do poszukiwania minerałów.
W czasach, gdy świat aktywnie przechodzi do transportu elektrycznego i energii odnawialnej, miedź staje się zasobem strategicznym. Jego unikalne właściwości przewodzące sprawiają, że jest niezbędny w infrastrukturze technologicznej. Prognozy Międzynarodowej agencji energetycznej pokazują: do 2040 r. Zapotrzebowanie na miedź wzrośnie o co najmniej 50%.
Dlatego poszukiwanie nowych źródeł tego metalu ma globalne znaczenie.
Pas Tybetu Gangda zawiera ponad 45 milionów ton miedzi - jeden z najbogatszych depozytów na świecie. Naukowcy stwierdzili, że rudy te zostały utworzone 13-18 milionów lat temu, a nie podczas subdukcji, jak zwykle, ale znacznie później, gdy zderzenie Indoazjatyckie spowodowały głębokie zmiany w chemii płaszcza.
Analiza skał magmowych wykazała, że gwałtowny wzrost zawartości elementów utlenionych i zmiana stosunku wanadu do Scandium stała się sygnałem idealnych warunków do „transportu” miedzi w górę - przez skorupę ziemską do komory rudy.
Jest to tak zwane „drugi oddech” miedzianej magmy - jak nazywał się jej autorką Jongzjun Lu - wynikał z faktu, że przepracowany osad, wcisnął głęboko na planeta, odpowiedział minerałami zawierającymi żelazo z płaszcza, zmieniając równowagę chemiczną na potencjał miedzi.
Kiedy deski zderzyły się, skały osadowe zaostrzyły się do głębokości ponad 90 kilometrów i w temperaturze ponad 870 ° C poddawanych złożonym reakcjom. Zwiększyli stopień utleniania w klinie płaszcza, który stał się decydującym czynnikiem utrzymywania miedzi w stanie rozpuszczonym w magmie.
Kiedy ta magma uniosła się do środkowych warstw skorupy ziemskiej i stanęła w obliczu niższego ciśnienia, miedź zaczęła się osiedlić w postaci siarczków - tworzących korpusy rudy, które są teraz aktywnie rozwijane.
Badanie to zmienia paradygmat: teraz w dziedzinie poglądów geologów nie tylko wulkaniczne łuki, ale także starożytne starcia kontynentów, takie jak groźne w Iranie lub regiony Kaukazu. Według naukowców nowe rezerwy miedzi mogą się ukryć.
Współczesne metody analizy, takie jak badanie izotopów rtęci i magnezu, sprawiają, że dokładniej przewiduje mineralizację przed rozpoczęciem wiercenia, znacznie zmniejszając koszty i ryzyko inwestorów.
Miedź jest nie tylko metalem dla drutów, ale geologicznym dowodem na to, jak głębokie procesy tektoniczne tworzą naszą technologiczną przyszłość. Historia Tybetu jest kolejnym przypomnieniem, że prawdziwe bogactwo jest czasami ukryte, niż nam się wydaje.
