Ciało ludzkie ma uderzającą zdolność do pokonania długich dystansów, ale jeśli chodzi o odległości Natmarhon, pojawia się pytanie: jaka jest granica ludzkich możliwości? Jak daleko dana osoba może biec bez potrzeby zatrzymania się i co naprawdę ogranicza te możliwości?
Niewiele osób może sobie wyobrazić bieg o długości ponad 42 km - jest to już uważane za szablon. Są jednak tacy, którzy mogą łatwo przebiec 100, 200 lub nawet więcej kilometrów. Na przykład słynny amerykański Khmarathon Din Karnassis zdobył nieoficjalny rekord w 2002 roku, prowadzony 563 km w 3,5 dni bez snu. Jest to niesamowite osiągnięcie, które prowadzi kwestię ludzkich granic fizycznych. Ale zapisy się nie kończą. Dwa lata temu kolejne Nastmaraphanets, Garvey Lewis, ustalił nowy standard na duże odległości. Miał nowy styl konkurencji, kiedy biegacze na zmianę zajmują krąg o długości 6,7 km, aż będzie tylko jeden. Lewis prowadził 108 takich kręgów, czyli 724 km w prawie 4,5 dni. Była to nie tylko siła fizyczna, ale także zdolność do przezwyciężenia stresu i zmęczenia.
Pomimo tych osiągnięć istnieje kilka czynników, które ograniczają zdolność osoby do biegania na bardzo duże odległości. Przede wszystkim chodzi o aspekty fizjologiczne: obrażenia, zmęczenie mięśni, utrata energii i potrzeba snu. Według badań fizjologa Guillaume Mille najważniejszym ograniczeniem biegania na bardzo duże odległości jest potrzeba oddawania moczu. W przypadku długoterminowych biegaczy wymagane są odległości odpoczynku, aby złagodzić napięcie i przywrócić siłę. Obejmuje to jedzenie, wodę, wspinaczkę do toalety, aw niektórych przypadkach krótki sen. Jednak te potrzeby fizjologiczne pozostają ważne nawet dla najtrudniejszych sportowców.
Według Jenny Hoffman, rekordów wśród kobiet w szybkim przejściu przez Stany Zjednoczone, komponent psychologiczny ma również ogromne znaczenie. Zmęczenie, ból i presja moralna mogą prowadzić do zatrzymania się nawet odpornych ludzi. Ciągły ruch w ciągu kilku dni wymaga dużej stabilności psychicznej. Naukowcy twierdzą, że ludzie mają kilka adaptacyjnych cech, które pomagają pokonać duże odległości podczas biegania. Na przykład duże mięśnie pośladkowe, zdolność do zatrzymywania energii w ścięgnach, silne wiązania szyi i zdolność do pocenia się - wszystko to daje osobie przewagę ćwiczeń. To pozwala osobie biegać w upałach i utrzymywać ruch przez długi czas. Pomimo tych cech biologicznych fizjolodzy podkreślają, że ludzie nie ewoluowali specjalnie dla ras pozamaranu. Takie osiągnięcia mogą być dokonywane tylko przez wiele lat treningu i właściwego odżywiania. Liczba osób, które decydują się na udział w konkursach Talesona, rośnie każdego roku. Na przykład od 1996 r. Liczba uczestników tych zawodów wzrosła o 1676%. Ten trend wskazuje, że coraz więcej osób stara się osiągnąć niesamowite wyniki fizyczne i pokonać rekordy.
Co ciekawe, nie ma oficjalnego rekordu świata z najdłuższego wyścigu bez przystanków. Wynika to z faktu, że takie rasy często wymagają krótkich przerw na odpoczynek, jedzenie lub sen. Jednak przyszłość może przynieść nowe osiągnięcia i być może ktoś będzie mógł ustalić nowy rekord bez zatrzymywania się.
