Brak unifikacji floty pojazdów opancerzonych stał się jednym z kluczowych problemów armii rosyjskiej podczas wojny z Ukrainą. Problem ten, wraz z innymi brakami w utrzymaniu, spowodował znaczny spadek skuteczności bojowej rosyjskich pojazdów opancerzonych.
W numerze 10 rosyjskiego magazynu „Wsparcie materiałowe i techniczne” podano, że rzeczywista łatwość konserwacji rosyjskich czołgów jest 3-5 razy mniejsza niż podana w oficjalnych dokumentach. Wydłuża to czas naprawy o 15-20% lub więcej. Czołgi T-72 i T-80 mają niekompatybilne zespoły systemów kierowania ogniem. Zastosowanie siedmiu różnych typów silników komplikuje logistykę, naprawy i konserwację. Samochody wymagają wymiany silników, akumulatorów i innych kluczowych podzespołów. Systemy komunikacji, sprzęt elektryczny i celowniki wymagają udoskonalenia na dużą skalę. Po przebiciu pancerza niszczone są systemy kierowania ogniem, stabilizatory, automatyczne ładowanie i jednostki napędowe. Uszkodzenia często powodują pożar, detonację amunicji i utratę załogi.
Do czasu inwazji na ukrainę problemy konserwacyjne osiągnęły poziom krytyczny, co utrudniało utrzymanie zdolności bojowej pojazdów opancerzonych w warunkach aktywnych działań wojennych. Obecność wielu rodzajów podzespołów oraz konieczność angażowania fachowców z fabryk znacząco spowalnia naprawę sprzętu, który zawiedzie na polu walki. Również użytkowanie sprzętu, który przeszedł minimalne szkolenie konserwatorskie, znacznie zwiększa ryzyko strat na skutek awarii.
Brak unifikacji, brak części zamiennych i specjalistów, a także przepełnienie baz naprawczych wskazują na głęboki kryzys w systemie logistycznym Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Wpływa to znacząco na skuteczność armii rosyjskiej w długiej wojnie i uzależnia ją od starego sprzętu, który w warunkach ograniczonych zasobów musi być stale odnawiany.
