Francuska gazeta Le Monde opublikowała nową analizę, która stwierdza, że rosyjska gospodarka militarna może kontynuować działanie wojenne przez kolejne 5-6 lat, co jest znacznie wyższe niż zdolności Ukrainy w tym aspekcie. Publikacja analizuje trzy kluczowe czynniki, które przyczyniają się do następującego oporu Rosji: ogromne koszty przemysłu wojskowego, wynagrodzenie wykonawców i pomoc dla rodzin zmarłych wojskowych.
Gazeta pisze, że prawie 400 000 Rosjan podpisało umowy wojskowe tylko w 2023 r., A płatności na rzecz nowych wolontariuszy nadal rosną, a kontrahenci płacą dziesięć razy więcej niż płaca minimalna.
„Pojawił się dziwny model ekonomiczny, zgodnie z którym martwy Rosjanin zarabia więcej dla swojej rodziny więcej niż żywych. W rzeczywistości, jeśli mężczyzna zdecyduje się na walkę i umrzeć od 30 do 35 lat, jego śmierć będzie bardziej„ opłacalna ”z ekonomicznego punktu widzenia niż jego przyszłość. Podpisanie umowy z armią oznacza, że zarabia dziesięć razy więcej niż minimum, a co najważniejsze, dąży, jego bliźnia w bitwie otrzyma pomoc w walce z armią, że ściąga się, że ściąga się, poczęściowa. które mogą wynosić do 11 milionów rubli w zależności od regionu ”, pisze gazeta.
„Jest to bezprecedensowe, ponieważ Rosjanie zawsze byli wysyłani do armii przymusu lub patriotyzmu. Vladimir Putin stworzył zupełnie nową rzeczywistość”, powiedział rosyjski ekonomista Vladislav Furentsev, który mieszka w Stanach Zjednoczonych.
Według niego, co najmniej 200 000 żołnierzy kontraktowych zyskuje średnio rocznie.
„Ze względu na ogromne kwoty wydane na gospodarkę wojskową i wypłatę kontrahentów wzrost gospodarki był zapewniany głównie przez konsumpcję. Zgodnie z wstępną oceną Rosstat produkt krajowy brutto skoczył w drugim kwartale o 4% rocznych obliczeń”, czytamy w artykule.
Stopa bezrobocia w Federacji Rosyjskiej jest na najniższym poziomie w historii - 2,6%. Na podstawie tych parametrów makroekonomicznych w lipcu Bank Światowy doprowadził Rosję na listę krajów o wysokich dochodach.
Co więcej, rosyjska gospodarka nigdy nie była w lepszej formie, pomimo sankcji zachodnich. „Ze względu na zmniejszenie odpływu kapitałowego z powodu sankcji popyt wewnętrzny był w stanie zwiększyć, szczególnie w sektorze usług. Budżet otrzymuje więcej przychodów, a import jest obsługiwany na wystarczającym poziomie”, podsumowuje ekspert.
Czy ekonomiczny „model” Władimira Putina jest stabilny? Vladislav Foresev wierzy, że tak. „Rosja pozostaje największym eksporterem surowców na świecie, który daje Kremlinowi dochód potrzebny do produkcji broni i płacenia za żołnierzy wysłanych na front”.
Ryzyko takiego modelu ekonomicznego jest wyczerpanie rezerw pracy i zdolności produkcyjnych, które zostały podane w banku centralnym Federacji Rosyjskiej. Jest to dodawane do ścisłej konkurencji o pracę między armią a branżą, w szczególności - firmy mikrofonu, które działają „w szalonym tempie”, dwadzieścia cztery godziny dziennie, siedem dni w tygodniu.
Według wiceprezydenta Denisa Manturova w ciągu ostatnich dziesięciu miesięcy 520 000 pracowników pozostawiło przedsiębiorstwa cywilne branży obronnej. Wynagrodzenia są bardziej atrakcyjne. Dlatego „brak pracy jest teraz głównym problemem Rosji”. Według Rosstat dwa miliony miejsc pracy w przemyśle są teraz niewypełnione.
Jednocześnie Foreseev uważa, że dzięki handlu surowcami Rosja jest w stanie osiągnąć taką stopę wzrostu przez pięć do sześciu lat, „co jest znacznie dłuższe niż Ukraina może wytrzymać”.
Ponadto, zgodnie z publikacją, ten rodzaj gospodarki stymuluje rosyjskie władze do nie zakończenia wojny na Ukrainie, ponieważ rzekomo „wygasza się demobilizacja o dużej skali.
Badacz z Instytutu Międzynarodowego Ekonomii Petersona i dyrektor ds. Międzynarodowych Kijowskiej School of Economics Elina Rybakova uważa, że „politycznie i ekonomicznie Putin nie jest zainteresowany rozbiciem tej bańki gospodarczej”, ponieważ „alternatywy dla tej makabrycznej gospodarki, z których cały kraj nie istnieje”.
Jej zdaniem militaryzacja rosyjskiej gospodarki znacząco komplikuje perspektywy końca wojny na Ukrainie, „być może dla Kremla bardziej pragmatycznie kontynuuje tę militaryzację gospodarki”.
