Samolot wykrywania radaru dalekiego zasięgu i zarządzania Sentry E-3, który od dziesięcioleci jest oczami NATO od dziesięcioleci, kończy się jej genialną obsługą. Ten amerykański gigant, znany z rozpoznawalnej płyty radarowej powyżej kadłuba, stał się jednym z najważniejszych narzędzi we współczesnych operacjach lotniczych.
E-3 AWACS (system ostrzegawczy i kontroli powietrznej), opracowany na podstawie cywilnej liniowcy Boeinga, od pierwszego lotu w 1975 r. Stał się kamieniem węgielnym obrony powietrznej dla USA i sojuszników. Jego obracająca się kopuła zapewnia skanowanie 360 stopni i jest w stanie wykryć samoloty do 400 km, jednocześnie śledząc ponad 600 bramek. Dzięki VHF, UHF, kanałom satelitarnym i transmisji danych przez Link 16, E-3, nie tylko obserwator, ale centrum zarządzania powietrzem i gruntami w czasie rzeczywistym. Jego załoga koordynuje przechwycenie, dystrybucję przestrzeni powietrznej, uderzona, a także zapewnia związek między wszystkimi elementami środowiska bojowego. Pomimo ogromnej roli, jaką odgrywają E-3, czas trwa. Samolot jest wyposażony w przestarzałe silniki TF33-PW-100A, jego konstrukcja opiera się na szybowcu, który nie jest już produkowany, a części zamienne stają się coraz trudniejsze. Boeing 707, oparty na Sentry, został usunięty z operacji cywilnej w 2013 roku. Służba E-3 stała się prawdziwym wyzwaniem. I chociaż nadal jest w stanie pozostać na niebie przez ponad 24 godziny, pod warunkiem, że tankowanie, jego cechy techniczne od dawna nie spełniają nowoczesnych wymagań. Następca Wedgetail, stworzony na podstawie Modern Boeing 737, pojawił się już na horyzoncie. Dzięki najnowszemu radarowi Mesa zapewnia on jeszcze lepszą widoczność bez potrzeby dużej obracającej się kopuły. Korzyści E-7 obejmują również wyższą niezawodność i zmniejszoną potrzebę konserwacji.
Dopóki E-7 stał się pełnoprawnym graczem na polu bitwy, stary dobry e-3 Sentry nadal służy. Nadal monitoruje przestrzeń powietrzną, przekazując dane, które oszczędzają życie. Ale wkrótce epoka E-3 stanie się częścią historii.
