Chociaż serce ma swój własny rytm, a mózg nie jest w stanie bezpośrednio wpływać na skurcz lub rozluźnienie mięśnia sercowego, nadal występuje interakcja między tymi narządami. Na przykład w niebezpiecznych sytuacjach mózg może stymulować bicie serca, podczas gdy w stanie zrelaksowanego może pozwolić mu rzadziej biić. Jednak ta interakcja nie ogranicza się do wpływu mózgu na serce, a także działa w przeciwnym kierunku.
Naukowcy w nowym badaniu zastanawiają się, w jaki sposób mózg reaguje na tętno. Stwierdzono, że podczas fazy skurczowej, gdy serce wyrzuca krew do naczyń, istnieje pewna modyfikacja aktywności elektrycznej mózgu, znana jako P300. Fale te są związane z świadomością i podczas skurczu są przygnębione. Oznacza to, że mózg nie zwraca uwagi na bodźce związane z rytmem serca w niektórych punktach, co może wpłynąć na postrzeganie świata zewnętrznego.
Badanie potwierdza również inne odkrycia, w szczególności, że mózg ma tendencję do „wyłączania” uwagi na tętno, aby nie rozpraszać się od zdarzeń zewnętrznych. Może to tłumaczyć pewne problemy poznawcze u osób z sercami, które nie zawsze są związane z niewystarczającym zaopatrzeniem krwi w mózg, ale także z konsumpcją zasobów mózgu w procesach wewnętrznych. Wnioski te składają naukowców, wskazując potrzebę dalszych badań w tym kierunku.
