Bawarskie zamki Neuschwanstein, Herrenkimsee i Linderhof mogą zostać wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2025 roku. Niemcy przekazały już do UNESCO w Paryżu pełen pakiet dokumentów mających na celu wpisanie rezydencji króla Bawarii Ludwika II na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Złożenie wniosku odbyło się terminowo, zgodnie z terminami składania nowych wniosków.
Propozycja zostanie rozpatrzona przez ekspertów UNESCO, po czym trafi na listę kandydatów pod głosowanie latem 2025 roku. Rezydencje Ludwika II, a mianowicie Neuschwanstein, Herrenkimsee, Linderhof i posiadłość królewska w Schächen, uznawane są za wyjątkowe dzieła sztuki.
Proces składania wniosków trwał około ćwierć wieku, łącznie z referendum w gminie Schwangau, gdzie znajduje się zamek Neuschwanstein. Referendum to było ważne, aby zyskać poparcie miejscowej ludności. Sam zamek Neuschwanstein odwiedza rocznie około 1,4 miliona osób.
Zamki Ludwika II to wyjątkowe dzieła sztuki epoki historyzmu. Ucieleśniały marzenia „bajkowego króla” i odzwierciedlały rozwój inscenizacji jako fenomenu XIX wieku. Ludwig II już jako dziecko zakochał się w niemieckich baśniach i legendach, a gdy został królem, przekuł te historie w rzeczywistość, tworząc dla siebie własny świat.
Zamki służyły jako sceneria dla przedstawień aranżowanych przez Ludwika II, a przy ich tworzeniu wykorzystano szkice scenerii do oper Ryszarda Wagnera, takich jak „Lohengrin” i „Tanghäuser”. Rezydencje te obejmują Neuschwanstein, Herrenkimsee, Linderhof i posiadłość królewską w Schächen.
Pałac wiejski Herrenkimsee, położony na wyspie pośrodku jeziora Kimsee, został pomyślany jako bawarski „Wersal”. Linderhof stał się jedynym zamkiem, który został całkowicie ukończony za życia Ludwika II. Aplikacja obejmuje także dwór królewski w Shaheen, mały dom zbudowany dla króla w stylu szwajcarskiego domku.
Obecnie na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO znajduje się ponad pięćdziesiąt zabytków kultury i przyrody Niemiec. Inicjatywa ta ma na celu identyfikację i zachowanie unikalnych miejsc światowego dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń.
