Wyobraź sobie, że każda gwiazda, planeta, a nawet jesteś częścią wspaniałego programu komputerowego. Brzmi jak fabuła filmu naukowego i fikcyjnego? Ale jest to odważny pomysł, że fizyk Melvin Wopson z University of Portsmouth w jego nowej pracy, opublikowanej w AIP Advans, jest wysunięty przez odważny pomysł.
Według Vopsona grawitacja jest nie tyle siłą fizyczną, ale konsekwencją algorytmicznego procesu kompresji informacji, podobnie jak komputery zmniejszają rozmiar plików, aby zaoszczędzić przestrzeń. Jego koncepcja opiera się na fakcie, że wszechświat działa jako gigantyczny komputer cyfrowy, w którym ma znaczenie każda część informacji. W swojej pracy Wopson proponuje nowe „drugie prawo” - nie termodynamika, ale dynamika informacji. Zamiast ciepła lub energii opisuje, jak zachowują się informacje w strukturze wszechświata. Zgodnie z tym prawem wszechświat szuka zamówienia nie tylko na poziomie fizycznym, ale także na poziomie informacji. Pomysł jest prosty, ale radykalny: wszystko, co postrzegamy jako grawitacja, jest mechanizmem, za pomocą którego informacja jest „ściśnięta”, aby wszechświat pozostał stabilny i „nie przeciążony”. Teoria ta pokrywa się z większą debatą filozoficzną i naukową na temat symulacyjnej natury rzeczywistości, która w 2003 r. Rozpoczęła się od filozofa Nicka Bostroma. Zgodnie z jego hipotezą rozwinięte cywilizacje mogą stworzyć tak realistyczne symulacje, że będą one różnić się od prawdziwego wszechświata tylko na poziomie głębokiej fizyki. Sam Wopson trwa: w 2022 r. Zasugerował, że nawet genetyczny kodeks wirusów, w tym Covid-19, pokazuje wzorce informacji, które można wytłumaczyć jego nowym prawem.
Według Vopsona każdy niewielki fragment przestrzeni zawiera jednostki informacyjne podobne do pikseli w grze komputerowej. Tworzą strukturę rzeczywistości, zmieniając naszą ideę materii, energii i przestrzeni. Komórki te, podobnie jak elementy systemu komputerowego, „wybierz” optymalne sposoby przechowywania informacji - iw tym kontekście grawitacja ma sens jako algorytmiczną siłę uporządkowania.
Oczywiście nie wszyscy w świecie naukowym dzielą entuzjazm. Krytycy przypominają, że niezwykłe pomysły wymagają niezwykłych dowodów. I chociaż koncepcja Wopsona jest fascynująca, jest to model hipotetyczny niż potwierdzona teoria fizyczna. Co więcej, jeśli naprawdę żyjemy w symulacji, jego twórcy mogą celowo ukryć wszystkie „niepowodzenia”, co czyni test takiej hipotezy, jest prawie niemożliwe.
Pomimo jego krytyki teoria Wopsona jest inspirowana dyskusją. W końcu powraca nas do głównego pytania, które dotyczy ludzkości przez tysiąclecia: czym jest rzeczywistość? I czy wszystko, co widzimy, jest po prostu dobrze napisanym kodem?
