Ukraińska ofensywa w obwodzie kurskim była poważnym zaskoczeniem dla wojsk rosyjskich. Według oceny analityka wojskowego Kostyantyna Mashovetsa, starannie zaplanowana operacja ukraińska pod Sują wykazała skuteczne zastosowanie taktyki i strategii, co okazało się całkowitym zaskoczeniem dla armii rosyjskiej.
Przegląd wydarzeń (krótki) na kierunkach Sużyński i Koreniwsk...
W ten sposób Siły Zbrojne Ukrainy rzeczywiście odcięły (fizycznie) ważną blokadę drogową wroga w „obwodzie kurskim” Federacji Rosyjskiej (droga Rylsk — Korenewo — Suża), przynajmniej na odcinku Zielona Droga — Swierdłykowo.
Nikogo jeszcze nie zatrzymali, pomimo sarkastycznego raportu generała Gierasimowa skierowanego do Pouyla. Zaawansowane jednostki Sił Zbrojnych posuwają się w dalszym ciągu w ogólnym kierunku Łubimovka — Korenewo, w rejonie Suzha (na północ od Honcharovki), a także w kierunku szlaku „Melovoe”.
Na pas grupy kurskiej (obejmujący granicę) dowództwo wroga rozpoczęło przesuwanie części sił z kierunku Wowczana (grupa Biełgorod), prawdopodobnie z 11. i 44. korpusu armii (AK). Najprawdopodobniej mówimy o odrębnych jednostkach 18. Dywizji Strzelców Zmotoryzowanych (MSD) 11. AK, a także 128. Oddzielnej Brygady Strzelców Zmotoryzowanych (OMSBr) 44. AK.
Moim zdaniem ukraińskiemu dowództwu udało się uzyskać efekt „nagłości operacyjnej” w aktywnych (ofensywnych) działaniach Sił Zbrojnych Ukrainy na kierunkach Sudzhensky i Koreniv.
Sądząc po jakiejś „opóźnionej” reakcji rosyjskiego dowództwa, proces przygotowania i organizacji operacji (w tym operacyjnego rozmieszczenia odpowiedniej grupy ukraińskiej) jakimś cudem „przeszedł przez uszy” odpowiednich rosyjskich struktur dowodzenia lub został przez nie błędnie zinterpretowany (prawdopodobnie uznali to za próbę ukraińskiego dowództwa polegającą na „osłanianiu kierunku sumskiego”, więc generał Budanow skutecznie „bawił się” swoimi wypowiedziami o „przygotowaniu rosyjska ofensywa na Sumy”).
Nawet w tej chwili dowództwo rosyjskie ma „bardzo odległe” pojęcie o rzeczywistym (faktycznym) składzie i strukturze grupy Sił Zbrojnych, która jest zaangażowana w rejony Sużen i Koreniw, ich szacunki wahają się od „3-5 batalionów” na „4-5 brygad”.
Najciekawsze jest to, że tempo postępu zaawansowanych jednostek Sił Zbrojnych Ukrainy we wskazanych kierunkach na rosyjskim pograniczu nie jest nawet zbliżone do tempa postępu wojsk rosyjskich w kierunku operacyjnym Charkowa.
W ciągu dwóch dni Siły Zbrojne Ukrainy przejęły kontrolę nad terytorium „Obwodu Kursskiego” Federacji Rosyjskiej, które było znacznie większe niż wojska rosyjskie zajęły przez półtora miesiąca w obwodzie charkowskim na Ukrainie.
W tej chwili reakcja dowództwa rosyjskiego ogranicza się do strefy UA „Północ” – przemieszczanie rezerw oraz dodatkowych sił i środków wzmacniania „problematycznego kierunku” odbywa się wyłącznie w jej obrębie.
Sądząc jednak po skali i intensywności ukraińskiej operacji, prędzej czy później wróg będzie zmuszony przeciągnąć tam wojska z innych kierunków operacyjnych (i niewykluczone, że resztki rezerw strategicznych przygotowanych na sierpień-wrzesień). Nawet z tego punktu widzenia działanie Sił Zbrojnych na terenach przygranicznych obwodu kurskiego jest JUŻ uzasadnione.
Ale „z jakiegoś powodu” wydaje mi się, że to jeszcze nie jest nawet „środek imprezy”, a w niedalekiej przyszłości będziemy mieli nowy kierunek działania…
Konstanty Mashovets
