Święta Bożego Narodzenia to czas, kiedy serca napełniają się ciepłem, a domy wypełniają aromatem igieł sosnowych i pysznego jedzenia. Jednak tym, co czyni te święta jeszcze bardziej magicznymi, jest muzyka, zwłaszcza kolędy. Jedna z tych piosenek, „Szchedryk”, napisana przez Mykołę Leontowycza, stała się prawdziwym bożonarodzeniowym klasykiem, podbijając świat piękną melodią i głębokim przesłaniem.
Mykoła Leontowycz, ukraiński kompozytor, pisał Szczedryka w różnych okresach swojego życia, próbując znaleźć najlepszą formę dla swojej kompozycji. Inspirację czerpał z ukraińskich pieśni ludowych z dzieciństwa na Podolu. W wyniku wieloletnich wysiłków twórczych „Szchedryk” został po raz pierwszy usłyszany w 1916 roku podczas występów chóru Kijowskiego Instytutu Muzyki i Dramatu.
Jednak prawdziwy światowy sukces „Schedryka” zawdzięczamy chórowi „Ukraińska Kaplica Republikańska” i jego dyrygentowi Oleksandrowi Koshitsevowi. W 1919 roku chór odbył światowe tournée, podczas którego występował Szczedryk w wielu krajach Europy i Ameryki Północnej. Prawdziwą sławę utwór zyskał jednak w USA, gdzie po raz pierwszy wykonano go 5 października 1921 roku na koncercie w Carnegie Hall w Nowym Jorku.
Kolęda ta nie tylko podbiła świat swoją oryginalnością, ale także spowodowała powstanie wielu coverów. Jednym z najbardziej znanych coverów jest „Carol of the Bells” amerykańskiego kompozytora Petera Wilhovsky’ego, który napisał angielskie słowa do melodii. Ta wersja stała się popularna w kulturze amerykańskiej i była szeroko stosowana w filmach, reklamach i programach bożonarodzeniowych.
Ukraińska wersja „Szchedryki” śpiewa o jaskółce, która przynosi radość swojej właścicielce poprzez narodziny baranka. W amerykańskiej „Kolędzie dzwonów” treść jest prostsza, a słowa Petra Wiłgowskiego śpiewają o pięknie dzwonów podczas Bożego Narodzenia.
Mimo światowego sukcesu „Szchedryk” i jego twórca nie zaznali długotrwałej radości. W tym samym roku, gdy utwór podbił amerykańskie sceny, w rodzinnej wsi zginął Mykoła Leontowicz. Przyczyny tego tragicznego wydarzenia są nadal niejasne, ale Leontowycz pozostawił po sobie dziedzictwo, które pozostaje żywe i popularne na całym świecie.
„Szchedryk” nie tylko stał się symbolem ukraińskiego Bożego Narodzenia, ale także wyniósł ukraińskie dziedzictwo muzyczne na światowy poziom. Swoją melodią wpisał się w świąteczny nastrój filmów i reklam, ciesząc się popularnością przez ponad sto lat. Tym samym „Szchedryk” stał się nie tylko główną piosenką bożonarodzeniową, ale także częścią światowego dziedzictwa muzycznego.
