Czasami największe wydarzenia na świecie pozostawiają niezwykłe konsekwencje - te, które nie są natychmiast zamanifestowane, ale lata później, położone w małych, prawie niezauważalnych momentach. Jednym z ukrytych skutków pandemii Covid-19 było to, jak zmieniła zdolność dzieci do rozpoznawania emocji.
Jest to podane w nowym badaniu przez Utrecht University pod kierownictwem Carlin Van Dan Bumena, opublikowanego w Development Cognitive Neuroscience, która przeanalizowała prawie 1000 dzieci - zarówno na pandemię, jak i podczas pandemii. Na pierwszy rzut oka konsekwencje pandemii wydają się głównie fizyczna izolacja, choroba, nieprawidłowa funkcja. Ale zespół naukowców stwierdził nieco głębiej: wpływ na rozwój społeczno-emocjonalny. W młodym wieku dzieci uczą się rozpoznawać emocje, obserwując dorosłych. Ale twarz pod maskami i ograniczone kontakty społeczne naruszyły ten naturalny proces uczenia się. Wyniki pokazały, że dzieci „pokolenia pandemii” są znacznie gorsze rozróżniają podstawowe emocje, w tym szczęście i strach.
Neuro Pomiar potwierdziło również, że aktywność mózgu takich dzieci różni się znacząco podczas demonstracji szczęśliwych twarzy - wskazuje to na odchylenie w przetwarzaniu emocji na poziomie mózgu. To nie tylko subtelność emocjonalna - jest to kluczowa umiejętność, która wpływa na relacje, życie szkolne i umiejętność integracji ze społeczeństwem. Według Van Dana Bumena te „niewidzialne” konsekwencje należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji politycznych dotyczących przyszłych kryzysów i środków bezpieczeństwa.
Są jednak dobre wieści: poprzednie badania pokazują, że wiele z tych opóźnień jest tymczasowych. Można je zrównoważyć z wiekiem lub poprzez celowy rozwój. Jednak naukowcy zachęcają nie tracić czujności, ponieważ konsekwencje pandemii mogą być nie mniej głębokie niż jej pierwsze fale.
