Ostatnie odkrycia naukowe zwracają uwagę na intrygującą hipotezę, że spożywanie sfermentowanej żywności może mieć istotny wpływ na rozwój ludzkiego mózgu. Teoria ta, znana jako „hipoteza fermentacji zewnętrznej”, uwzględnia możliwość, że nasi odlegli przodkowie pozyskiwali składniki odżywcze i energię z żywności, która uległa rozkładowi bakteryjnemu poza ich organizmami. Różni się to od wewnętrznego procesu fermentacji zachodzącego w jelitach.
W trakcie ewolucji wielkość ludzkiego mózgu potroiła się. Istnieje kilka teorii próbujących wyjaśnić ten proces, w tym „hipoteza cennej tkanki”, która sugeruje redystrybucję energii z układu trawiennego do mózgu. Istnieją również teorie związane ze zmianami w diecie, takimi jak zwiększone spożycie mięsa czy przetwarzanie żywności. Teorie te mają jednak swoje wady, do których zalicza się konieczność rozwijania zdolności poznawczych w celu kontrolowanego przetwarzania żywności.
Hipoteza dotycząca fermentacji zewnętrznej sugeruje, że spożywanie pokarmów poddawanych fermentacji poza organizmem mogło być kluczowym czynnikiem w diecie naszych przodków. Proces ten zapewnił wiele korzyści podobnych do wewnętrznej fermentacji w jelitach, takich jak lepsze wchłanianie składników odżywczych, utrzymanie zdrowia jelit, detoksykacja i wsparcie układu odpornościowego.
Hipoteza fermentacji zewnętrznej ma przewagę nad innymi teoriami żywieniowymi. Wymaga mniej umiejętności poznawczych niż gotowanie na ogniu i może być prostszym i bardziej pasywnym sposobem przetwarzania żywności.
Nowoczesna fermentacja jest szeroko stosowana w praktykach kulturowych i technologiach przemysłu spożywczego. Naukowcy uważają, że rozwój metod zewnętrznej fermentacji przez wczesne homininy mógł być kluczowym czynnikiem w rozwoju ludzkiego mózgu i zmniejszeniu rozmiaru jelita. Hipoteza ta otwiera nowe perspektywy w badaniu ewolucji człowieka i jej zmian anatomicznych, choć jej słuszność wymaga dalszych badań naukowych.
